Rutte(n)

Je hebt twee Ruttes. De één, Fred Rutte, is trainer van Feijenoord. De ander, Mark Rutten, is Minister-President. Toch zijn er meer overeenkomsten dan verschillen: ze zitten allebei met geblesseerden en een bank vol spelers die daar niet voor niets zitten. Hen onmiddellijk inzetten staat gelijk aan zelfmoord. Tot slot draait het beleid bij beide heren van geen kant: Feijenoord staat derde, de Beker en Europa zijn ze uit. Het kabinet hangt in de degradatiezone, Europa is een illusie, geen ziel meer mee te winnen.

Rutte, Fred Rutte, treedt terug. Mark, wees verstandig, jongen, en volg zijn voorbeeld.

Wegmisbruikers

Bij een verkeerscontrole in Dordrecht is een haas staande gehouden. De politie had hem al van verre horen aankomen: de uitlaat van zijn brommer was stuk en hij reed minstens 60, binnen de bebouwde kom. Eenmaal in de fuik, was de eerste vraag waarom hij geen helm droeg. De haas greep zijn oren en toonde ze in hun volle glorie. Nog voor het beest iets had kunnen zeggen, reageerde de agent: ik heb weleens een verongelukte haas gezien die ook geen helm droeg. Die reed bovendien nog geen 30. Dat wil je niet meemaken!

Bovendien loopt jouw brommer veel te snel. Hoe hard gaat’ie? 50… Nou, ik heb de indruk dat hij minstens 60 loopt! Minstens 60, hè? Daar kwam nog bij dat de haas zijn rijbewijs niet bij zich had en zich niet kon legitimeren.

En , wat denk je dat die haas kreeg? Met de belofte dat hij het opvoersetje van zijn brommer zou halen en dat hij doen wat de dienders hem opdroegen (je moet naar huis lopen), kwam de haas er met een waarschuwing van af.

Straf verdiende hij, de haas. Eigenlijk moet ik niet meer naar zulke programma’s kijken. Ik word er soms niet goed van

Bord voor je kop

Omdat het regende en hij niet nat wilde worden, hield de man een bord voor zijn kop. Dat hij daardoor niks zag, deerde hem  niet. In tegendeel: hij sloeg iets verderop rechtsaf en besteeg de trap die ik nog nooit gezien had. Boven aangekomen, nam hij het rijtuig, 14 paarden, dat daar voor hem klaarstond.

Hij reed regelrecht naar Wassenaar, de Eyckenhorst, naar de koning. De man stootte hem van de troon en ging er met des konings jaarlijkse onkostenvergoeding vandoor. Richting? Richting het vliegveld, waar hij de koninklijke piloot beval hem onmiddellijk naar de Peloponnesos te vliegen, alwaar de man met het bord voor zijn kop het splinternieuwe jacht nam en naar de Krim voer.

Daar wachtte Poetin hem op met koffie, bier en  wodka, zelf gezet, gebrouwen en gestookt. Wladimir en de man konden het uitstekend met elkaar vinden. Van Poetin mocht de man zich voortaan de Man noemen, met een hoofdletter. De Man kietelde de Russische leider met een pauwenveer tussen diens gebronsde billen. Wladimir wees de Man de veiligste weg naar Saudi Arabië, om Syrië en Irak heen.

De nieuwe Saudische koning ontving de Man met het bord voor zijn kop, de Sheikh ook hij, met open armen. Zijn harem was die van de Man. Hoe of dat het met Rutte ging. Laatste tijd vaak een bloedneus, maar geen zorgen, toneel, toneel. Het ego volgepompt met verse olie, nam de Man afscheid. Hij vergat nog bijna het bord voor zijn kop mee terug te nemen naar Nederland. Het had zijn leven een stuk moeilijker gemaakt.

Ik zou ook weleens een bord voor mijn kop willen hebben…

Utopist

Spreekwoorden worden vandaag aan de dag om de haverklap verkracht. Als onnozel taalverbeteraar pleit ik er voor voor wachtwoorden alleen nog maar correcte spreekwoorden te gebruiken, er van uitgaande dat slechteriken die per definitie niet kennen.

Westerbork

Ik geloof dat het tegenwoordig ‘herinneringskamp’ Westerbork heet, maar het is toch echt ‘doorgangskamp’ Westerbork. Van daaruit zijn zijn meer dan 100000 mensen vertrokken naar de ‘vernietigingskampen’ is Oost-Europa.

Westerbork heeft twee goederenwagons gekocht waarmee in de Tweede Wereldoorlog de transporten vanuit Westerbork zijn uitgevoerd. Ik weet niet wie die wagons heeft verkocht, maar ik ben van mening dat het hem of haar niet had misstaan als die wagons een schenking zouden zijn geweest.

Oogst

Op televisie zag waarschuwde iemand ‘dat wie wind zaait, storm zal oogsten’. Op de achtergrond toont zich een indrukwekkende onweerslucht.

Van kleins af aan ben ik niet van de nuance. Ik blaas hoog van de toren en word naar beneden gefloten. Als ik een stelling poneer, gaat steevast mijn linker wijsvinger omhoog om te stijgen en te stijgen.

Tot de bliksem er in slaat.

Op zijn Frans ‘un coup de foudre’, wat ook staat voor ‘op slag en hoteldebotel, tot over je oren stapeldol verliefd worden’.

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd: zaai gerust met me mee…!

Schepping/Pleitbezorger pluimvee-industrie

‘Als God de natuur had geschapen zoals Hij haar had dienen te scheppen, dan hadden alle dieren in stallen geleefd’ zegt de pluimvee-industrie.

Mijn oom, mijn tante en ik

Mijn oom en tante zijn één. Ik ook, maar ik ben daar bovenop eenzaam en alleen.

Ik schrijf dit stukje, mijn tante en oom werken. In Leiden, allebei. Werkten, eigenlijk, want sinds het werk van tante in China goedkoper bleek te kunnen, werkt zij daar.

Mijn oom hier, mijn tante daar en van daar naar India en van India naar Filipijnen.

Nu is het voor mijn oom en mijn tante wachten op het moment dat het werk in Nederland goedkoper is dan op de Filipijnen.

 

Donkey Sanctuaries

Een spotje op tv: een versleten ezel, ‘James’ hebben zijn ouders hem laten dopen, komt het beeld ingelopen. Geboren voor het geluk en de liefde, maar weggerukt om te werken, werken, werken, tot zijn lijf versleten was. Nog zieliger dan de arme mensen met wie hij zijn leven heeft gedeeld, maar mensen die zijn bestemming niet wilden zien.

Gelukkig nu maar dat er nu wel mensen zijn voor James, mensen die James een fijne oude dag zullen geven in hun Donkey Sanctuaries, ver van het leed van de mensen die James achter zich heeft kunnen laten.

James! En wij maken ons druk over de zorg voor de mensen in de participatie-maatschappij. We zouden ons diep, diep moeten schamen.

De miljoenen die in de zakken van de topbestuurders van Donkey Sanctuaries zullen verdwijnen komen hun meer dan toe!

Erik of: Het klein insectenboek

Kortom: breng het boekje opnieuw uit, harde kaft, slappe kaft, bedenk zelf de formaten. Nodig Godfried Bomans uit bij Pauw, bij Witteman en Umberto, bij Nieuwsuur!

Maar, waarom dan? Lees het zelf: daarom!